Photo by Kristin Snippe on Unsplash
Don Kişot olmak üzerine: şiirce
Sevdiğim insanlar bir bir göçüp gittiler
Geriye mazi kaldı bize
Ve güzel bakışlar
Gözlerimi kapatıyorum yanındayım
Sen
Yok
Yok-sun
Ben yoksul
Dünyanın ağrı merkezi olmuşum şimdi
Desemde
İnanma
İnan-ma
Dost olmaya çalışan ben
Düşman yaratmaya çalışan sen
Ve la perroque geliyor aklıma
Bir de dedim ya mazinin kokusu
Kesif ve sisli
Öyle olmasaydı böyle olur muydu?
Böyle nasıl ki?
Biraz acı biraz ekşi biraz tatlı filmed dediği gibi
Ama sen unutamadığım; sen çoğul
Kim ve nerden bu çığlık
Şarkını söyleyebiliyor msusun şimdi?
Merak; ah ben hiç vazgeçmedim ki…
Sen tünelde ben yüzeyde akıyoruz zamanın içinde
Bir yere bir yerlere
Ben karanlık sen aydınlık
Öyle mi acaba?
Buzdan Kristal gibi çocukluğum
Ben söylüyorum sen dinle olur mu?
-2-
Hayatım bir pamuk ipliğinde
Savaşta darmaduman
Kimlikler arasında geziniyor benliğim
Süperego id arasında bir yerlerde yırtık egom
Hayatın suyu
İçemedim daha
“Düşmedim daha” [1]
Bir botun içinde hayalim açılıyorum ben de denizlere
Git dediler kaldım
Kal dediler gittim
Ruhumda var boşlukları doldurmak
Don kişot gibiyim bugün biraz
Hadi burcunu okuyalım
En çok meleklere inanırım ben!
[1] Umay Umay
NOT: BU YAZI İLK OLARAK 4 AĞUSTOS 2024'TE TYPELISH PLATFORMUNDA YAYIMLANMIŞTIR.
Don Kişot was originally published in Türkçe Yayın on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
