anonim
Eski hayat…
Bu iki kelimenin içine sığdırdığım koskoca bir gençlik var. O hayat, bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiyor. Fakat bu sessiz bir film. Çünkü onu seslendiren gramofon kırıldı, iğnesi paslandı. O müziğin ritmine ayak uydurarak yürüdüğüm yollar, o nağmelerle anlam kazanan sohbetler, o melodiye eşlik eden kahkahalar ve hatta gözyaşları… Hepsi şimdi eski bir albümün içindeki solgun fotoğraflara dönmüş. "Elimde olmayan sebepler" denilen o görünmez, amansız yel, albümün yapraklarını dağıttı. "Elimde olan sebepler" ise o yaprakları toplamaya çalışırken düşürdüğüm birkaç tanesini daha kaybetmem oldu. İnsan geçmişi bir mevsim sanır.Geri gelir diye bekler. Oysa geçmiş bir daha açmamak üzere solmuş bir çiçektir.Onu kurutup hatıra defterinin arasında saklamak, kokusunu muhafaza edeceğimiz yanılgısına düşürür bizi. Açarız defteri karşımıza toz ve hüzün çıkar. İşte ben şimdi o çiçeğin kurumuş yapraklarına bakıp bir zamanlar canlı bir zamanlar rengarenk olduğuna kendimi inandırmaya çalışıyorum. Zoraki bir inanç bu. Çünkü ruhum, o çiçeğin canlı halini görmüş ve kokusunu hafızasına kazımıştı. Görmek istediğimi görmüş, duymak istediğimi duymuş bir serabın içine kaybolmayı sevmiştim
Peki geriye ne kaldı? Bu soru, bir kuyunun dibine düşen taşın çıkardığı ses gibi boşlukta kayboluyor. Cevap vermiyor. Belki de cevap, bu sessizliğin ta kendisidir. Kalan işte bu derin, anlamlı ve ağır sestir. Kalan, o melodinin yerini alan bir sükuttur. Fakat insan, bu sükutu dinlemeyi de öğrenmeli midir? Belki de yeni bir nağme, ancak bu kadar mutlak bir sessizliğin içinden doğabilir. Eski plak bitmiştir, iğne son kez cızırdamıştır. Şimdi kendi iç sesimle yazacağım yeni bir sayfanın başındayım. Belki bestesi daha ağır, belki makamı daha karışık olacak. Ama o da, tıpkı eskisi gibi, bir gün fonda çalınan bir hatıra olacak. Ve ben bugünün sessizliğini, yarının müziği için bir hazırlık sayıyorum. Çünkü hayat, çalınmayan her melodinin ardından, yeni bir şarkı mırıldanır usulca. Mesele, onu duymak için cesaretle kulak vermektir kendi içimizdeki sese.
Eski hayat… was originally published in Türkçe Yayın on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
