Ben Nasıl Görünüyorum?
Kendimizi neredeyse hiç görmüyoruz. Bu ne kadar garip değil mi?
Kahkahalara boğulduğumuzda, düşünceliyken, çalışırken, bir şeyler okurken veya uyurken nasıl göründüğümüz hakkında hiçbir fikrimiz yok. Kendi bedenimizde bu denli yabancılık yaşamak, kendi görüntüne bile bu denli uzak olma fikri çok garip.
Buna rağmen görünüşümüz hakkında olumlu olumsuz-genelde olumsuz- eleştirilerde bulunuyor, sanki arkadaşlarla bir kahve içerken nasıl göründüğümüzden tamamen eminmiş gibi davranıp kendimize karşı gaddarlaşıyoruz.
Oysa hiçbir fikrimiz yok.
Yalnızca ayna karşısına geçtiğimizde neye benzediğimiz hakkında birtakım fikirler ediniyoruz ancak bu beynimizde oluşan görüntü o kadar kısıtlı ki. Bana gülümsediğimde daha güzel göründüğümün söylendiğini hatırlıyorum.
Ama ben neredeyse hiç kahkahalara boğulduğumda kendimi izleme fırsatı yakalayamadım. Bu görüntü nasıl olur, arkadaşlarımın çektiği videolar dışında hiçbir kanıtım yok.
Ağladıktan sonra kırmızı gözlerime baktığım oldu ya da sabah saat 7’de işe hazırlanırken şişmiş gözlerimden ne kadar sıkıldığımı da hatırlıyorum.
Ama aşıkken neye benzediğimi bilmiyorum. Birine gözlerimin içi gülümseyerek baktığımda uzaktan nasıl duruyorum?
Uzun bir süredir olmasını beklediğim bir işi başardığımda o sevinçle nasıl ışıldıyorum?
Çok öfkelendiğimde ve insanlara kalbini kıracak kelimeler ettiğimde de aynı şefkat beliriyor mu gözlerimde yoksa çok farklı birine mi dönüşüyorum?
Ben neye benziyorum o halde?
Ben nasıl görünüyorum?
Kafamda beliren benle, gerçekte olan ben arasında ne kadar fark var ?
Kendimizi neredeyse hiç görmüyoruz. Bu ne kadar garip değil mi? was originally published in Türkçe Yayın on Medium, where people are continuing the conversation by highlighting and responding to this story.
